YAĞMURUN SEVDASI

Yağmurun elleri vardı tutunduğum ıslak ve kaygan,
Yağmurun yüreği vardı sevdasına çocukça vurulduğum...
Bir yalnızlığı dillendirir gibi yanaşmıştı gözyaşı ile yanağıma,
Ağlayınca sızısına usulca ortak olduğum benden pamuksu sesi vardı...
Cana değer hüznü vardı özlemlerden sebep çağlamaya meyilli
Cana değer yağmurlardı kapmıştı semayı,
Kah Bulutlu kah sisli kederden
Gönülleri seller kaplamıştı inceden...

Ey yağmurdan ortağı olduğum elemli sevgisine,
Ey ferahlığı kuraklık bilen ve sevgisinde hüzünlü seslere gebe,
Geçilir sellerde de varılır başka kıyılara
Teslimse yeter diye sevdanın düşüncesi nehirlere
nehirler gelgitler yaratmaz bende hiç varmaz an bile uzağına...

Seyretmek güzeldir yağan yağmurlarda hüzünden sevgiyi
de hapsolmaz bendeki yürek nehirlere
döner de gider denizlere.
varmaz hiç derelerin sevdalı yaşlarına
uçar göçmen kuşlar gibi sevdanın enginliğinde
sığmaz nehirlere
aşar gider okyanus olur,
dönüşür hiç bilinmedik kimselere...
Yolcu olur göçmen kuş olur sevenden başkası olur
varmaz bir daha yağmurlu günlerdeki nehirlere.